چندروز قبل با بچه ها رفتيم به تماشاي خورشيد. اول راجع به خورشيد برا بچه ها صحبت كردم راجع به خصوصياتش و بعد با تلسكوپ خورشيديمون رصدش كرديم و يكي دو تا فوران بزرگ ازش ديديم و قرص سرخرنگ خورشيد رو همراه با بچه ها با دقت تماشا كرديم. نقاشي زير يكي از گزارشهاي تصويريه كه يكي از بچه ها كشيده بود. گنبد افلاك نماي مركز در سمت راست تصوير و من هم در كنار بچه ها با لبخندي مليح!! (كه از يك سرشقيقه ام تا سر ديگر ادامه داره) ديده ميشوم :) خوشحالم كه بچه ها با دقت همه چيز رو ميبينند
در مبحث توليد انرژي در خورشيد مفهومي تحت عنوان همجوشي هسته اي وجود داره. براي اينكه فهم اين مطلب براي كودكان آسون باشه، بگذريم از سختي هاي توضيح دادن مفهوم اتم و مقياس ريزي آن، دو اتم رو به دو كودك بازيگوش تشبيه كردم كه در اثر برخورد و يا تنه زدن يكي ازآنها به ديگري اين دو كودك (اتم) دستان هم را ميگيرند وتبديل به دوستاني هميشگي (اتمي جديد) ميشوند. خوشبختانه كسي نپرسيد كه اين دو تا اتم كه داشتن به هم تنه ميزدن چطور شد كه دوستان ابدي شدن برا هم. من هميشه خودمو ميذارم جاي بچه ها و سعي ميكنم با ذهنيت اونها از معلمم سوال بپرسم . مطمئنم اگه من بچه اي بودم كه خانوممون ميگفت دو تا اتم به هم تنه ميزنن و تبديل به يه اتم ديگه ميشن كلي هفت پيچش ميشدم كجاي دنيا ديدين دو تا دوست با تنه زدن دوست شده باشن با هم. اين نقاشي زيبا كار پارميدا دوبختي كلاس اول هستش. پارميدا با شيطنتش كه تو نقاشي هم خودشو با چهره خبيث يكي از اتمها نشون داده اين نقاشي رو كشيد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر